In 2007 redde ik het leven van een buurvrouw. Ik heb dat nooit echt bijzonder gevonden. Het enige wat ik deed was het signaleren van een flinke rookontwikkeling, 112 bellen, naar het huis rennen en op de deurbel drukken. De verwarde vrouw deed open en ik praatte haar naar buiten.
Een maand later besefte ik me dat het juist wel bijzonder is. In Amersfoort vloog het Armando museum in brand. In plaats van eerst 112 te bellen filmden mensen de brand met hun mobiele telefoon. ‘Iemand zal toch wel hebben gebeld’, moet door hun hoofden zijn gegaan. Niet dus.
Ook bij de brand bij mijn buurvrouw twijfelde ik. Ik rook de brand, keek door mijn doucheraam waardoor ik de rookpluimen zag. Op hetzelfde moment keek een buurman over de schutting. Snel ging hij naar binnen om zijn krant te lezen. Daardoor was ik kort in verwarring. Was wat ik zag wel echt? Ik herinner me mijn gedachten: ‘Nee, geen risico nemen.. ik bel 112.’
Terugkijkend had ik op dat moment gewoon in mijn blote kont over straat moeten rennen om op die deurbel te drukken. Maar nee, ik trok nog snel een broek, een jas en mijn schoenen aan. Bizar eigenlijk. Deze vrouw had kunnen overlijden doordat ik het nodig vond om mijn kleren aan te doen. Rare keuzes maak je soms als mens.
Door de coronacrisis denk ik regelmatig aan dit verhaal. Ik zie veel mensen om mij heen die de nieuwe werkelijkheid nog niet hebben geaccepteerd. Die net zoals die buurman hun schouders ophalen en doorgaan met wat zij normaal doen. Daar word ik zenuwachtig van. Mensen om mij heen, met een goed stel hersens, zijn slecht geïnformeerd en kunnen of durven geen verantwoordelijkheid te nemen. Ze lijken zich te schamen en willen zich niet laten kennen. Net zoals dat ik het nodig vond om eerst mijn kleren aan te doen.
Ik vraag mij daarom al weken af of mijn buren Corona zullen overleven. Ze zijn op leeftijd en hebben beide een slechte gezondheid. Het zijn extra kwetsbare mensen die wij samen kunnen beschermen.
Vrijwel ons hele leven hebben we onbezorgd feestjes of cafés bezocht. Wat is er zo moeilijk aan om dit minimaal twee weken niet te doen? Doe het niet. Blijf binnen. We zijn slim genoeg om deze tijd samen op een goede manier door te komen. Daar vertrouw ik op.