BOKS organiseert gratis activiteiten voor Utrechtse jongeren waardoor zij hun creatieve talenten leren ontdekken
Zakaria Messaoudi en Quincy Elvilia werken als cultuurcoach voor BOKS. Zij begeleiden jongeren op muzikaal gebied in Kanaleneiland, Overvecht en Leidsche Rijn. In de spiegelzaal van het cultuurhuis aan de Peltlaan in Kanaleneiland vertellen zij over hun aanpak en over het moment waarop Quincy bijna een traantje wegpinkte.
Quincy en Zakaria
“Ik fiets altijd hard”, zegt Quincy lachend terwijl we aankomen bij het cultuurhuis. Even daarvoor passeerde hij ons op hoge snelheid. Zakaria stelt voor naar de spiegelzaal te gaan. We moeten even wachten, want er is nog iemand aan het bidden. Eenmaal binnen zegt hij met een knipoog: “Nu mag jij raden waarom dit de spiegelzaal heet?”
“Quincy is een bekend gezicht in de Utrechtse Hiphop scene”, vertelt hij. “Hij is gezellig, collegiaal en hij kan me uitstaan.” Lachend voegt hij toe: “Dat is een bonus!” Quincy over Zakaria: “Hij is het gezicht van Kanaleneiland en als muzikant bekend onder de naam Zakmes. Als coach is hij eerlijk en direct. Hij kan je trots laten voelen en heeft het lef om te zeggen wat er beter kan.”
Zakaria reageert meteen: “Dat is bewust, want ik geloof niet in lege complimenten.” Over Quincy voegt hij nog toe: “Hij is goed in wat hij doet; beats maken en teksten schrijven. Daar is hij humble over, maar wanneer hij naast een jongere zit schroomt hij niet om zijn kennis over te dragen.”
BOKS
“Voor mij is BOKS een plek die ik toen ik jong was erg op prijs had gesteld”, vertelt Quincy. “Hier binnenkomen voelt als thuiskomen.”
“Voor mij ook”, zegt Zakaria die op vijf minuten lopen van het cultuurhuis is opgegroeid. “Ik vind het geweldig om met jongeren te werken. Hen kansen te geven, te steunen en kruisbestuivingen te realiseren.” De activiteiten zijn voor alle jongeren in Utrecht gratis. “Niet geheel gratis”, zegt Zakaria meteen op serieuze toon. “Wat ik als betaling wil zien, is inzet. Jongeren zijn altijd welkom om te chillen, maar ik wil wel een beetje betrokkenheid zien.”
Het cultuurhuis in Leidsche Rijn bestaat sinds 2021. “Je ziet daar een jonge generatie* opgroeien en het leek ons logisch om daarin te investeren”, zegt Quincy. Zakaria vult aan: “Wat die plekken (Kanaleneiland, Overvecht en Leidsche Rijn, red.) gemeen hebben is dat er veel talent rondloopt.”
* 40% van alle Utrechtse jongeren woont in Leidsche Rijn
Werken als cultuurcoach
Zakaria: “Het gaat hier om jongeren die iets willen doen met muziek. Beginners, maar ook mensen die al heel ver zijn en waar het al goed loopt op Spotify.”
“Je biedt jongeren hier de tools om hun talenten te ontwikkelen op muzikaal gebied. Dat kan ook voor de lol zijn. Ik houd daarbij rekening met waar de jongere zit in zijn ontwikkelingsproces”, vertelt Quincy.
“Aandacht voor wat zij willen doen is voor mij vanzelfsprekend”, vervolgt hij. Dat doe ik door te analyseren waar de behoefte echt ligt en iemand daarop te richten.” Zakaria: “Er is geen one size fits all oplossing voor de jongeren die hier binnenkomen. Je moet uitvogelen welke manier van leren bij wie werkt.” Quincy vult aan: “Iedereen heeft zijn eigen handleiding.”
Hij legt uit hoe als coach te werk gaat: “Sommige jongeren rappen over het leven op straat. Dat is geen probleem, maar als ze iets doen wat echt niet bij hen past, probeer ik lichtjes te sturen. Bijvoorbeeld naar een meer poëtische kant. Ik leer hen dat ze niet hoeven te leunen op straatrap om bezig te zijn met muziek.”
“Ik herinner me nu ook een jongen die hier kwam om zijn stijl te ontdekken; house, hiphop of experimenteel. Van de een op de andere dag speelde hij een prachtig nummer op gitaar over verslaving. Heel emotioneel en hartstikke mooi”, vertelt Quincy nog altijd vol van verwondering.
“De BOKS bus is een tot studio omgebouwd busje waarmee we de wijken langsgaan.”
Werken als cultuurcoach
Zakaria: “Het gaat hier om jongeren die iets willen doen met muziek. Beginners, maar ook mensen die al heel ver zijn en waar het al goed loopt op Spotify.”
“Je biedt jongeren hier de tools om hun talenten te ontwikkelen op muzikaal gebied. Dat kan ook voor de lol zijn. Ik houd daarbij rekening met waar de jongere zit in zijn ontwikkelingsproces”, vertelt Quincy.
“Aandacht voor wat zij willen doen is voor mij vanzelfsprekend”, vervolgt hij. Dat doe ik door te analyseren waar de behoefte echt ligt en iemand daarop te richten.” Zakaria: “Er is geen one size fits all oplossing voor de jongeren die hier binnenkomen. Je moet uitvogelen welke manier van leren bij wie werkt.” Quincy vult aan: “Iedereen heeft zijn eigen handleiding.”
Hij legt uit hoe als coach te werk gaat: “Sommige jongeren rappen over het leven op straat. Dat is geen probleem, maar als ze iets doen wat echt niet bij hen past, probeer ik lichtjes te sturen. Bijvoorbeeld naar een meer poëtische kant. Ik leer hen dat ze niet hoeven te leunen op straatrap om bezig te zijn met muziek.”
“Ik herinner me nu ook een jongen die hier kwam om zijn stijl te ontdekken; house, hiphop of experimenteel. Van de een op de andere dag speelde hij een prachtig nummer op gitaar over verslaving. Heel emotioneel en hartstikke mooi”, vertelt Quincy nog altijd vol van verwondering.
Traantje
“Op het moment dat Naa Mills hier binnenkwam zag ik meteen iemand met een bonk talent”, vertelt Quincy over een jongere die hij coachte. “Een beetje ruw, ongelooflijk sterk, maar ook erg zenuwachtig om op te treden” Hij spoorde haar aan om deel te nemen aan de BOKS Awards. “Ze twijfelde, meldde zich toch aan en was uiteindelijk een van de zes finalisten.”
Naa bleek last te hebben van plankenkoorts en Zakaria coachte haar daarin. “Dat ging over bewegen op het podium, aandacht verdelen en microfoongebruik. Maar ook over de vraag wat zij denkt dat fout kan gaan en waarom dat fout mag gaan.” Hij gaf haar ook een stevig compliment: “Wat ik tegen haar heb gezegd is: ‘Luister, ik ga niet zeggen wanneer het een flop was dat ik het goed vond. Dat gezegd hebbende, dit was goed.’”
Quincy reageert met energieke stem: “Ik zag ineens het vuur in haar ogen, ze ging ervoor zonder gêne. Vervolgens wint ze de BOKS Awards. Dat was voor mij een moment dat ik bijna een traantje weg moest pinken.”
Dit artikel verscheen eerder bij 3voor12 Utrecht.
