“We zijn op mijn werkplek waar ik geen baas heb. In het leven is het reageren op de wereld om je heen, maar hier kun je naar jezelf gaan en werken. Thuis gaat dat niet. Het is er te klein, de kat loopt over mijn werk of ik denk aan alle klusjes die ik nog moet doen. Uiteindelijk kom ik dan tot niks.
Ik maak portretten en kinderen vind ik het leukste om te schilderen. Ook in mijn vrije werk komt vaak een mens terug. Vooral mijn zoon, toch wel mijn muze. Vier jaar geleden ben ik begonnen met luchten en landschappen met gebouwen. Geen figuren, maar door de stempel die de mens op het landschap drukt is deze er toch.
Ik heb straks geen atelier meer en geen plek om les te geven. Ik heb wel een andere werkplek gevonden, maar dat is het kantoor van een filmproducent en het is niet de bedoeling dat ik daar de hele vloerbedekking onder de verf smeer. Daarom heb ik besloten klein werk te gaan maken, tekeningen. De rest van mijn werk gaat voorlopig in de opslag.
Weggaan is niet gemakkelijk, want ik zit hier al dertien jaar en ben erg gehecht aan deze plek en de mensen die er zijn. Ik heb goede herinneringen aan de KinderKunstdagen. Vooral het samenwerken met beeldend kunstenaars uit heel andere disciplines was leuk, ik heb er veel van geleerd. Ook blijft het bijzonder om te zien wat kinderen kunnen. Hoe jong ze al een concept kunnen begrijpen en deze op hun eigen manier uitwerken.
Ik heb nu niet het idee dat ik over twee weken (1 maart, red.) weg ben, maar het is zo. Mijn zoon heeft laatst zijn spierballen ingezet en samen met mij de vide opgeruimd. ‘Hoe lang ga je hier nog wat leuks mee doen?’, vroeg hij dan suggestief. Ik kreeg er de slappe lach van.”
—-
DePlaatsmaker heeft het huurcontract van de Vlampijpataliers per 1 december 2023 opgezegd bij Gemeente Utrecht. Dat betekent dat meer dan zeventig kunstenaars het pand voor 1 maart 2024 moeten verlaten. Alissa Landzaat is een van deze huurders.
Tekst en foto : Raymond Dekker
Dit verhaal verscheen eerder op www.vlampijpateliers.nl
